Οι περιπτώσεις καρκίνου του θυρεοειδούς φαίνεται πως αυξάνονται τα τελευταία χρόνια, ενώ δεν είναι απίθανο να κάνει την εμφάνιση του και σε άτομα νεαρής ηλικίας.
Σε γενικές γραμμές πρόκειται για καρκίνο με καλή βιολογική συμπεριφορά, ο οποίος με την κατάλληλη αντιμετώπιση μπορεί να θεραπευτεί πλήρως.
Αιτίες
Καθώς οι μελέτες για τις αιτίες που προκαλούν καρκίνο του θυρεοειδούς συνεχίζονται, έχουν εντοπιστεί κάποιοι παράγοντες που ενδέχεται να αυξάνουν τον κίνδυνο ανάπτυξης της ασθένειας, όπως το φύλο, η ηλικία και κάποιες κληρονομικές ασθένειες.
Πρόκειται για καρκίνους οι οποίοι κάνουν περίπου 3 φορές πιο συχνά την εμφάνιση τους στις γυναίκες, κυρίως στις ηλικίες 40 με 50 ετών, ενώ στους άνδρες εμφανίζονται κυρίως στις ηλικίες μεταξύ 60 και 70 ετών.
Κληρονομικές γενετικές ανωμαλίες οι οποίες σχετίζονται με την ανάπτυξη καρκίνων του θυρεοειδούς είναι το Σύνδρομο Gardner και η Οικογενειακή αδενωμάτωση – FAP. Οικογενειακό ιστορικό μυελοειδούς καρκινώματος, δίαιτα χαμηλή σε ιώδιο (κίνδυνος θυλακιώδους καρκίνου), έκθεση σε ακτινοβολία, ιδιαίτερα όταν αυτή συμβαίνει στην παιδική ηλικία.
Συμπτώματα
Δυστυχώς δεν υπάρχουν συμπτώματα στα αρχικά στάδια καρκίνου του θυρεοειδούς. Συνήθως τον ανακαλύπτουμε τυχαία με την εξέταση ύποπτου όζου στον θυρεοειδή.
Καθώς εξελίσσεται ο καρκίνος ενδέχεται να διογκώσει τον λαιμό και να δημιουργήσει δυσκολία στην κατάποση, επίσης μπορεί να προκαλέσει βραχνάδα στη φωνή, πόνο στον τράχηλο ή τον αυχένα.
Οι διογκωμένοι λεμφαδένες είναι ακόμα μια ανησυχητική ένδειξη. Η Ενδοκρινολόγος αφού πραγματοποιήσει υπέρηχο του θυρεοειδούς ενδέχεται να προχωρήσει σε παρακέντηση ώστε να αξιολογήσει τον όζο.
Θεραπεία
Η θεραπεία καθορίζεται με την συνεργασία ανάμεσα στην ενδοκρινολόγο και τον εξειδικευμένο χειρουργό ενδοκρινών αδένων.
Πρόκειται κυρίως για χειρουργική θεραπεία η οποία περιλαμβάνει την αφαίρεση του αδένα (ολική θυρεοειδεκτομή), ενώ σε κάποιες περιπτώσεις αφαιρούνται και οι λεμφαδένες, εφόσον υπάρχουν ενδείξεις για περαιτέρω εξάπλωση της νόσου.
Στην συνέχεια οι ασθενείς ακολουθούν ορμονοθεραπεία. Σύμφωνα με το αποτέλεσμα της ιστολογικής εξέτασης χορηγείται σε ορισμένες περιπτώσεις καρκίνου θεραπευτική δόση ραδιενεργού ιωδίου, με σκοπό την καταστροφή των υπολειπόμενων καρκινικών κυττάρων.
Κατόπιν της επέμβασης ο ασθενής τίθεται σε συστηματική παρακολούθηση από την ενδοκρινολόγο για την αποφυγή οποιασδήποτε υποτροπής.
