Select Page

Το μεταβολικό σύνδρομο δεν αποτελεί κάποιο αυτόνομο νόσημα αλλά ένα γενικότερο σύνολο παραγόντων οι οποίοι αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης διαφόρων νοσημάτων.

Κάποιοι από αυτούς τους παράγοντες είναι τα υψηλά επίπεδα σακχάρου, χοληστερόλης και τριγλυκεριδίων στο αίμα του ασθενούς, η περίσσεια λίπος γύρω από τη μέση, και η αυξημένη αρτηριακή πίεση.

Τα παραπάνω σε πολλές περιπτώσεις συνοδεύονται και με υψηλά επίπεδα ουρικού οξέως στο αίμα. Η ύπαρξη μίας εκ των παραπάνω καταστάσεων δεν σημαίνει πως το άτομο πάσχει από μεταβολικό σύνδρομο, όμως οποιοσδήποτε συνδυασμός τους αυξάνει τον κίνδυνο σοβαρών ασθενειών.

Διάγνωση & Αίτια

Η ταυτόχρονη ύπαρξη τουλάχιστον τριών η και περισσότερων διαταραχών όπως αναφέρονται παρακάτω:

  • Περιφέρεια μέσης στην γυναίκα πάνω από 88 εκατοστά και στον άνδρα πάνω από 102 εκατοστά.
  • Πάνω από 150 mg/dl στα επίπεδα τριγλυκεριδίων στο αίμα.
  • Τα επίπεδα της “καλής” χοληστερόλης HDL να βρίσκονται κάτω από 50 mg/dl στην γυναίκα και κάτω από 40 mg/dl στον άνδρα.
  • Τουλάχιστον 130 & 85 mmHg ή συστολική & διαστολική αντίστοιχα
  • Η γλυκόζη αίματος νηστείας να είναι τουλάχιστον 110 mg/dl.

Η πιο σημαντική διαταραχή η οποία προκαλεί το μεταβολικό σύνδρομο είναι η αντίσταση στην ινσουλίνη των ιστών (κυρίως των μυών), του λιπώδους ιστού και του ήπατος.

Ενώ η κυριότερη αιτία είναι η παχυσαρκία, κυρίως αυτή που χαρακτηρίζεται από την μεγάλη εναπόθεση λίπους στην περιοχή της κοιλιάς και ιδιαίτερα ενδοκοιλιακά.

Επιπλέον αιτίες και παράγοντες προδιάθεσης είναι τα εξής:

  • Κληρονομικότητα
  • Μειωμένη σωματική δραστηριότητα
  • Ηλικία
  • Κάπνισμα
  • Χαμηλό βάρος γέννησης
  • Αυξημένη πρόσληψη θερμίδων που κυρίως προέρχονται από κεκορεσμένα λίπη

Θεραπεία

Η ακρογωνιαία λίθος στην αντιμετώπιση του μεταβολικού συνδρόμου είναι η σωστή διατροφή και η άσκηση.

Μια μείωση του σωματικού βάρους σε ποσοστό 7 με 10% είναι σε θέση να αντιμετωπίσει το μεταβολικό σύνδρομο, εφόσον γίνει σταθερά μέσα στον χρόνο.

Η όποια φαρμακευτική αγωγή προτείνεται είναι για την αντιμετώπιση φυσιοπαθολογικών διαταραχών όπως:

  • Αρτηριακή πίεση
  • Δυσλιπιδαιμία (εφόσον υπάρχει)
  • Αντιδιαβητικά φάρμακα ( σε περιπτώσεις υπερινσουλιναιμίας/υπεργλυκαιμίας)