Ο όζος του θυρεοειδούς αποτελεί όγκο που αναπτύσσεται στον θυρεοειδή και ο οποίος ενδέχεται να είναι κυστικός, συμπαγής, ή μικτής σύστασης, ένας ή και παραπάνω.
Παρότι οι όζοι του θυρεοειδούς κάνουν αρκετά συχνά την εφανισή τους, εντούτοις πολύ σπάνια είναι καρκίνος (5%).
Κατηγοριοποιούνται σε θερμούς και ψυχρούς όζους, σύμφωνα με το αν παράγουν ή όχι θυρεοειδικές ορμόνες. Οι ψυχροί όζοι δεν παράγουν, ενώ οι θερμοί όζοι παράγουν.
Στις περισσότερες των περιπτώσεων ο ίδιος ο ασθενής δεν αναγνωρίζει ότι έχει όζους, πράγμα το οποίο πολύ συχνά ανακαλύπτεται από τον γιατρό κατα τη διάρκεια μίας εξέτασης ρουτίνας, ή κατά τη διάρκεια ενός υπερήχου.
Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις που οι όζοι του θυρεοειδούς μεγεθύνονται με αποτέλεσμα να γίνονται αντιληπτοί με γυμνό μάτι ή να δυσκολεύουν τους ασθενείς στην αναπνοή ή και την κατάποση.
Συμπτώματα
Οι όζοι στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι ανενεργοί, υπάρχουν όμως και αυτοί που λειτουργούν αυτόνομα παράγοντας περίσσεια ορμόνη θυρεοειδή πράγμα το οποίο οδηγεί σε υπερθυρεοειδισμό.
Τυπικά συμπτώματα του υπερθυρεοειδισμού είναι:
- Αρρυθμίες
- Άγχος
- Διαταραχές εμμήνου ρήσεως
- Ανησυχία
- Τρέμουλο δαχτύλων
- Απώλεια βάρους
- Ταχυκαρδία ή “φτερουγίσματα”
- Ευαισθησία στη ζέστη
- Εφίδρωση
Όζοι του θυρεοειδή – Ανίχνευση
Οι περισσότεροι ασθενείς δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν τους όζους. Για να είναι σε θέση να το κάνουν αυτό, θα πρέπει ο όζος να είναι αρκετά μεγάλος ώστε να φαίνεται και να μπορεί να γίνει αντιληπτός με την ψηλάφηση.
Κατά τη διάρκεια της κλινικής εξέτασης ο γιατρός θα ψηλαφίσει έναν όζο στον λαιμό του ασθενή, αλλά για να είναι σε θέση να τον εντοπίσει θα πρέπει ο όζος να ξεπερνάει τα ένα εκατοστό. Ο πλέον ασφαλής όμως τρόπος για να ανιχνευτεί ένας όζος είναι το υπερηχογράφημα.
Θεραπεία
Το μέγεθος αλλά και ο τύπος του όζου θα καθορίσει και την θεραπευτική επιλογή.
Εφόσον ο όζος δεν είναι καρκινικός, η ενδοκρινολόγος ενδέχεται να κρίνει πως δεν χρειάζεται να ακολουθηθεί κάποια θεραπεία, αλλά να γίνεται παρακολούθηση με συχνές επισκέψεις στο ιατρείο και τακτικά υπερηχογραφήματα (ανά 6 μήνες).
Οι καλοήθεις όζοι εξελίσσονται πολύ σπάνια σε κακοήθεις, σε κάθε περίπτωση η γιατρός θα πραγματοποιήσει FNA (παρακέντηση) ώστε να αποκλείσει κάθε ενδεχόμενο.
Για την αντιμετώπιση ενός θερμού όζου η αντιθυρεοειδική θεραπεία ενδέχεται να περιλαμβάνει φάρμακα, ραδιενεργό ιώδιο, ακόμα και χειρουργική αφαίρεση.
Η χρήση θυρεοειδικών ορμονών ενδέχεται να είναι απαραίτητη σε ασθενείς με υπολειτουργία του θυρεοειδούς (Θυρεοειδίτιδα Hashimoto). Ενώ σε περιπτώσεις κυστικού όζου, η γιατρός μπορεί να προχωρήσει σε αφαίρεση του υγρού με την χρήση λεπτής βελόνας (FNA).
