Select Page

Ο Παιδικός Διαβήτης (ή νεανικός) χαρακτηρίζεται από υπεργλυκαιμία η οποία προκαλείται από ολική έλλειψη ινσουλίνης. Διαγιγνώσκεται σε περισσότερα από 200 παιδιά σε όλο τον κόσμο ημερησίως και παρουσιάζει αύξηση της συχνότητας του τα τελευταία 30 χρόνια. Η ηλικία εμφάνισης του διαβήτη τύπου Ι στα παιδιά συνεχώς μειώνεται και αφορά κυρίως παιδιά ηλικίας μικρότερης των 5 ετών αλλά εμφανίζεται και σε ηλικίες 10-15ετών.

Η αιτία του παραμένει άγνωστη αλλά ενοχοποιούνται αυτοάνοσοι μηχανισμοί που ενεργοποιούνται μετά από εμφάνιση ιώσεων και οι οποίοι οδηγούν σε καταστροφή των κυττάρων του παγκρέατος που παράγουν ινσουλίνη. Στόν διαβήτη τύπου Ι γίνεται μέτρηση αντισωμάτων (αντι-GAD, αντι-ινσουλινικά και αντινησιδιακά) που είναι θετικά. Η κληρονομικότητα δεν είναι σημαντική στην εκδήλωση της νόσου.

Τά συμπτώματα είναι πολυουρία ,πολυδιψία, κόπωση, ξηροστομία, απώλεια βάρους, θολή όραση. Αν δεν τεθεί έγκαιρα η διάγνωση το παιδί οδηγείται στην εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση της διαβητικής κετοοξέωσης η οποία επιβάλλει άμεση εισαγωγή και αντιμετώπιση με χορήγηση ενδοφλεβίως υγρών και ινσουλίνης. 

Η θεραπεία του διαβήτη τύπου Ι είναι αποκλειστικά η χορήγηση ινσουλίνης, θα πρέπει το παιδί να ακολουθεί προσεγμένη διατροφή και να εκπαιδευθεί το οικογενειακό περιβάλλον να υπολογίζει τις μονάδες ινσουλίνης ανάλογα με τα γεύματα.

Η άσκηση παίζει σημαντικό ρόλο, συστήνεται το παιδί να ασκείται όσο το δυνατό πιο συχνά. (3 φορές τουλάχιστον την εβδομάδα).

Η μέτρηση του σακχάρου είναι αρκετές φορές ημερησίως για να μπορέσουμε να αποφύγουμε την υπεργλυκαιμία η την υπογλυκαιμία. Η υπογλυκαιμία μπορεί να είναι μέτρια οπότε να συμπτώματα είναι ηπιότερα και αφορούν εφίδρωση, υπνηλία, έντονο αίσθημα πείνας, κεφαλαλγία, έως απώλεια αισθήσεων σπασμούς και κώμα τα οποία αφορούν την σοβαρή υπογλυκαιμία, οπότε χρειάζεται ενδομυικά χορήγηση γλυκαγόνης και νοσοκομειακή αντιμετώπιση.

Η συμμόρφωση του παιδιού αλλά και της οικογένειας είναι σημαντική για την επιτυχή αντιμετώπιση του διαβήτη. Η αντιμετώπιση απαιτεί την ύπαρξη ομάδας που περιλαμβάνει ενδοκρινολόγο, διαιτολόγο και ψυχολόγο. Το παιδί θα πρέπει να επισκέπτεται τακτικά τον γιατρό του για να κάνει ειδικές εξετάσεις. Κάθε 3 μήνες χρειάζεται να υποβάλλονται σε εξέταση για μέτρηση γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης και πλήρη βιοχημικό έλεγχο. Χρειάζεται επίσης παρακολούθηση από οφθαλμίατρο για τον έλεγχο των επιπλοκών στην όραση.

Με την βοήθεια του διατροφολόγου θα πρέπει να υπολογίζει τόσο την ποιότητα όσο και την ποσότητα της διατροφικής του πρόσληψης( το βάρος μετατοπίζεται στην εκπαίδευση της οικογένειας).

Τα παιδιά με διαβήτη τύπου Ι μπορούν να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή εφόσον εξασφαλισθεί η συμμόρφωση, η διαρκής και επαρκής εκπαίδευση η οποία βοηθά στην διαχείριση της νόσου.